Je moet er geweest zijn…

Over de zin en onzin van beurzen en conferenties.
Tijdens mijn bezoek aan de Bett show in Londen werd er op de scholenlijst die ik modereer een levendige discussie gevoerd door de thuisblijvers over de zin en onzin van beurzen en conferenties in het algemeen, en nu dus de Bett in het bijzonder. “Wat leert men er nu echt, of is het alleen leuk voor het netwerken?” vroeg het ict-café zich af. Daar kwamen allerlei reacties op, en die van mij kan natuurlijk niet uitblijven.
Op de een of andere manier moet ik terugdenken aan de jaren 70 toen het heel in was om een uitgesproken mening te hebben over Zuid Afrika. Thuis probeerden we onze “goed gereformeerde” vader uit de tent lokken om hem verder te krijgen dan zijn CDA durfde te gaan. Hij zei dan altijd: “jongens, jullie weten niet waar je over praat, je bent er nooit geweest”.
Pa was al gepensioneerd en maakte veel reizen. Op een dag kreeg ik een envelop met daarin een foto: Mijn vader met een lief lachend zwart jongetje op z’n arm met diens moeder ernaast. “Groeten uit Soweto, de mensen zijn hier heel gelukkig” stond er op de achterkant. Ik belde m’n broers en zussen, en die hadden allemaal dezelfde foto gehad.
Daarna meden wij het thuis om nog over Zuid Afrika te praten omdat mijn vader dan steevast zei: “Je moet er geweest zijn om erover te kunnen meepraten”.
Wat valt er nu over de Bett te vertellen aan de mensen die er niet geweest zijn? Da’s best lastig. Nuchter gezien zou je kunnen zeggen: als je één beurs hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Gewoon allemaal stands met bedrijven die hun producten verkopen. Als je je vaktijdschriften goed bijhoudt hoef je er daar niet voor naartoe. Volgens mij hangt de kwaliteit van een beurs niet zozeer af van de aanbieders. Die kunnen tenslotte alleen maar laten zien wat ze hebben en waar ze hun geld mee hopen te verdienen. Het hangt vooral af van de verwachtingen waarmee een bezoeker er naartoe gaat. Sta je op het punt dingen te kopen, zoals een smartboard, dan kun je je daar heel goed orienteren. Werk je met mensen met een handicap, dan is er op de afdeling Special Needs alles te zien wat je maar kunt bedenken, of waar je nooit aan hebt gedacht. Ga je gewoon om te kijken, dan zul je dus ook gewoon van alles zien. Terug in het vliegtuig zat ik mezelf natuurlijk ook af te vragen wat ik nu aan deze dagen gehad heb. Voor ik wegdommelde had ik de volgende zin geformuleerd: “Het beste van de Bett show was dat ik de volgende dag bij Harrods tegen een prachtig boekje over podcasting aanliep.” Als mijn baas dit leest mag ik nooit meer ergens naartoe, dus moet ik dit terugnemen.
Natuurlijk heb ik op de Bett van alles gezien: Smartboards zijn heel gewoon. Let op Apple! Ik zie steeds meer Apple en de hardware is oogstrelend. Er komt steeds meer beeld en geluid in applicaties, en niet alleen als pod- en vodcast. Je ziet welke grote bedrijven bereid zijn in onderwijs te investeren. Microsoft was natuurlijk aanwezig, maar ook Adobe bijvoorbeeld had veel vloerruimte gehuurd. Ik heb expliciet gekeken of ik Linux (gerelateerde) zaken tegenkwam, maar ze zijn mij in ieder geval niet opgevallen. Zo modern als het in Nederland is om over “Open Source” te praten, zo weinig werd daar op de Bett mee geschermd. Het mooiste vond ik zelf het, wat ik maar noem, poor man’s whiteboard dat ik in een hoekje tegenkwam. Een Japannertje stond daar met een aanwijsstok op een slordig opgehangen laken te wijzen. Daar waar hij de stok hield gebeurde van alles. De stok bleek samen te werken met een infrarood kastje op de beamer. Zo liet hij zien dat je met hun product iedere witte achterwand kunt gebruiken als projectiescherm. Vely smalt indeed! Toen ik Louis Hilgers hierop wees wilde hij ter plekke zo’n ding kopen. Want netwerken werd er natuurlijk ook gedaan. Ik zal niet iedereen opnoemen hier, maar ben veel bekenden tegengekomen. Mijn standaard vraag was natuurlijk wat zij van de beurs vonden. Het grappige is dat ik geen standaard antwoorden terugkreeg. Iedereen haalt z’n eigen krenten uit de pap. Er waren echter ook mensen die zeiden: “dat vragen we ons helemaal niet af, we gaan gewoon ieder jaar!” In hun kielzog liep een collega Duits mee die zei: “Voor mij is hier niks te halen, dit doe ik nooit meer!” ….tja, dat kan ik me voorstellen.
Ik heb ook wel dingen gemist. Zo kwam ik nog weinig weblogging en podcasting tegen (behalve bij Apple). Zou het dan toch een hype zijn allemaal? Aan de andere kant kun je zeggen: die zaken zijn er al technisch gezien. Het wordt nu tijd om er gewoon wat mee te gaan doen!
Ga ik nog weer naar de Bett als ik de kans krijg? Als ik het krijg aangeboden zeker. Als ik het zelf moet betalen zal ik gaan afwegen. Ik vind de Cebit namelijk ook altijd heel bijzonder!
Mooi verhaal tot nu toe zullen de lezers denken die niet zijn geweest, maar wat heeft het je nu concreet opgeleverd? Wel, een tas vol folders en promo cd’s die ik nu ga bekijken en die ik zal verspreiden onder de verschillende docenten waarvan ik denk dat ze er wat mee gaan doen.
Concreter kan ik het voor jullie niet maken, dan moet je zelf maar gaan.
Tenslotte, zoals mijn vader al zei: “Je moet er geweest zijn om erover te kunnen meepraten!”
Foto's volgen zo snel mogelijk!