De zin en onzin van Google

Ondanks de stroomstoring bij de NS, waardoor er wel minder bezoekers waren dan verwacht, was het gisteren toch een mooie jubileumbijeenkomst van de CWIS-NL. De programma commissie had met de genodigde sprekers gezorgd voor een goede line-up, om in termen van Pinkpop en ArrowRock te spreken. (Dit doe ik voor de Google zoekmachine)
Op een gegeven moment ging het over de waarde van Google en een spreker uit de zaal merkte op dat je op een ingegeven trefwoord wel 300.000 hits terugkrijgt die voor het grootste gedeelte bestaat uit bagger. Heerlijk, zo'n genuanceerde uitspraak!
Nu moet ik zeggen dat het ging om iemand uit het bibliotheekwezen en die zijn extra gevoelig als het gaat om zoeken en vinden. Een vrouw in de zaal reposteerde dat zij ALLES doet via Google. De man wilde het niet geloven.
In de pauze (bedoeld om te netwerken) sprak ik de voor mij onbekende vrouw aan met de openingszin: "Zo, dus jij doet alles via Google?" (zo ben ik in de kroeg nog nooit begonnen, maar het werkt wel).
Het bleek te gaan om Milly Debeye (Universiteit Maastricht), en lid van de programmacommissie. Met een lach vertelde ze mij: "Je wilt niet weten hoe wij tot dit programma zijn gekomen. We hebben gewoon web2.0 ingetoetst bij Google, hebben gekeken wat we tegenkwamen en zijn toen mensen gaan bellen."
Geen wonder dat Wim Veen eruit rolde met zijn minimaal 500 hits! Het is dus niet allemaal bagger wat Google ons voorschotelt...
Je moet echter wel goed kunnen filteren, én goed spellen. Gisterenavond nam ik de proef op de som met de naam: Heino Lochtenberg. Ik kreeg geen enkele hit! Hoe had Milly hem toch kunnen vinden? Gelukkig hielp Heino me vanmorgen uit de droom door te melden dat ik z'n naam verkeerd gespeld had. En inderdaad, goed gespeld rolt de "bagger" binnen...
Misschien een idee om je eigen naam, en dan op vele manieren verkeerd gespeld, ook mee te nemen in de meta tags...
(De eerste hit op Pier Gorissen is gelijk raak)