Vorige week gaven Helicon studenten een rondleiding en presentatie van hun resultaten op Second Life. Het bleek een doorslaand succes en haalde zelfs de krant: Eindhovens Dagblad.Ook is er een kort filmpje beschikbaar van dit evenement.
Aanstaande donderdag is de opening van het Fontys eiland in Second Life. Nu kan ik me niet voorstellen dat ik lezers heb die niét het weblog van Pierre Gorissen volgen, maar voor het geval dat je de berichtgeving hierover gemist hebt, lees verder op het ICT & Onderwijs BLOG. Je kunt de opening "op afstand" bijwonen, zelfs zonder Second Life account. Helaas zal ik ook dit moeten missen omdat ik dan in Utrecht zit op het Onderwijs & ICT 2007 congres, tenzij ze het daar live streamen!
Maar het kan nog veel gekker!
Vandaag las ik bij ICT opSchool dat er een groep van basisscholen is in Alkmaar die de mogelijkheden van Second Life wil onderzoeken om het te gebruiken in het onderwijs aan hun leerlingen:
Vraagstuk
Onze leerlingen groeien niet alleen op in de wereld waarin wij leven, maar maken ook vaak deel uit van een digitale wereld. Denk maar eens aan de favoriete spellen: Habbo Hotel en World of Warcraft. Daarbij brengen ze veel tijd door op internet en communiceren veel via sms en msn. Een extra dimensie geeft het populaire Second Life [een web 3.0 toepassing].
Onze vraag is:
Kan Second Life [SL] een bijdrage leveren aan het leerproces van onze leerlingen? Zo ja, op welke manier kun je dat het beste vorm geven? En wat kunnen ze leren van/in Second Life? Welke doelen en eisen stel je?
Nu is Second Life alleen beschikbaar voor personen van 18 jaar en ouder, maar buiten dat: Is dit niet een paar bruggen te ver en teveel "hype gericht"? Of ben ik ouderwets aan het worden?
Persoonlijk denk ik dat een virtuele wereld ook op de basisschool heel goed ingezet zou kunnen worden.
BeantwoordenVerwijderenEen geschiedenis les over de Romeinen zou b.v. heel erg goed ondersteund kunnen worden met een speurtocht of rondleiding door het virtuele oude Rome.
Ook de techniekles zou je mbv een virtuele wereld kunnen verrijken. Door dingen virtueel te simuleren welke anders nooit uitgevoerd hadden kunnen worden. Extreem grote kettingreactie.
De verkeerslessen kunnen in een virtuele omgeving ook ondersteund worden.
Of b.v. lessen verzorging, wereldorientatie e.d. waarbij leerlingen in een virtuele stad hun eigen stukje grond moeten bewerken, eigen huis bouwen, inrichten e.d.
Mogelijkheden zijn er voldoende. Het probleem zal hem in de uitwerking zitten.
De meeste universiteiten en hogescholen beginnen tegenwoordig met Second Life omdat anderen universiteiten dit ook doen. Omdat er subsidie voor gegeven wordt of omdat het leuke PR is. Pas als de omgeving er is wordt gekeken naar de wijze waarop deze ingericht kan worden.
Zou het niet andersom moeten. Eerst bedenken hoe je het onderwijs wilt inrichten en daarna pas het te gebruiken systeem erbij zoeken?
Ik zie net op het weblog van mijnkindonline ook een bijdrage over kinderen, scholen en virtuele werelden.
BeantwoordenVerwijderenHet artikel waar in dit artikel in gelinkt sluit wel op dit weblogbericht aan.
Ik vrees alleen dat de redenen die in dit artikel staan (heb het nog niet zelf kunnen lezen) meer te maken zullen hebben met (digitale) opvoeding dan op het didactisch gebruik...
Wat ik een veel mooier voorbeeld vind van wél een (didactisch) verantwoorde omgeving, is ClubPenguin. Kinderen (het is met name gericht op jonge kinderen) kunnen daar, naast alle zaken die ze in virtuele werelden kunnen, educatieve games doen en daarmee punten verdienen om hun iglo in te richten. Het bevat zeer veel elementen van andere virtuele werelden en doet daar zeker niet voor onder, maar met een puur non-advertising beleid en de focus op educatieve games weet men in Amerika de sympatie van erg veel ouders en scholen te wekken (ClubPenguin werkt met een subscription model en verdient daar goed aan).
BeantwoordenVerwijderenOverigens schijnt men in gesprek te zijn met Sony over een overname die flink wat kan veranderen, maar vooralsnog is men vrij strikt in wat men wenselijk acht.
Het verbaast me dat daar zo weinig aandacht voor is en dat dat niet meer model staat voor virtuele werelden in het onderwijs, terwijl er zoveel van valt te leren.
Er zijn een heleboel virtuele werelden die voor kinderen aantrekkelijk zijn. Habbo Hotel wordt door veel kinderen bezocht. In die wereld zijn soms 'goede doelen' (Greenpeace e.d.) aanwezig die voorlichting geven, en ik heb me laten vertellen dat kinderen daarvoor in de rij staan om met die mensen te mogen praten. Een duidelijk voorbeeld dat virtuele werelden wel kunnen werken (in dit geval: de communicatieve kant ervan).
BeantwoordenVerwijderenVandaag promoveerde Marinka Copier op de UU over virtuele werelden. Zij denkt dat virtuele werelden verder reiken dan 'de magische cirkel' van het spel. In o.a. NRC een verslag van haar bevindingen: http://www.nrc.nl/wetenschap/article721904.ece/De_magische_cirkel_van_de_gamer
Beste Jeroen,
BeantwoordenVerwijderenWij van MKO verdiepen ons al sinds ze er zijn in virtuele werelden voor kinderen en niet (alleen) om te zien of ze 'pedagogisch verantwoord' zijn. We zijn met name geïnteresseerd in de sociale gemeenschappen online. Hoe vormen die zich, hoe is de sociale interactie tussen kinderen, hoe uit hun creativiteit zich? Hoe kun je daar positief op aansluiten, didactisch en pedagogisch?
Ik heb net een bericht over weer een (educatieve) virtuele wereld aan ons weblog toegevoegd.