Zo, die kunnen we als leerkrachten in onze zak steken!
En dit is nog maar een van de uitspraken die Marten van Harten optekende op de internationale Open Classroom-conferentie over lesgeven in de 21e eeuw, die vorige week gehouden werd in Stockholm.
Hier volgen er nog een paar:
- ICT moet bij docenten worden als het kunnen rekenen en schrijven: een basisvaardigheid
- Op de leraren opleidingen wordt nog niet aangeleerd hoe men ICT adequaat in het onderwijsleerproces in kan brengen.
- Uit onderzoek naar wat er ontbreekt aan ICT - benodigdheden van de studenten blijkt dat dit voornamelijk “educational resources” zijn
- In de huidige digitale tijd heeft de leraar niet het monopolie op kennis
- Voorheen kennis van leraar >> leerling
- Kennis nu beschikbaar via Podcasts, etc.
hierdoor komt tijd vrij voor de interactie docent-student - School is het analoge eiland in een verder gedigitaliseerde wereld
- Er is een digitale gereedschapskist nodig, t.b.v. de docent (in spe), zeg maar een didactisch werkvormen bundel om de nieuwe media op een nieuwe manier aan te bieden en te gebruiken
- “ICT” is de taal die de leraar/leerling dient te leren spreken als zijn native-language
- Leerlingen kunnen dit al enigszins
- Pas filmen toe in de verschillende vakrichtingen: bv. in sportlessen: hoe beweeg je wat is goed; wat is slecht
- Zie een mobiele telefoon als een computer, met zijn uiteenlopende mogelijkheden
Annet Smith van Gadgets en onderwijs bracht eerder deze week al uitgebreid verslag uit van deze conferentie, maar de korte aantekeningen van Marten treffen me net zo hard.
Toen ik Annet de link van Marten doorstuurde met de vraag of zij dezelfde signalen had opgevangen in Stockholm kreeg ik de volgende reactie terug:
"Dat bericht had ik nog niet gezien, maar er staan inderdaad enkele kreten in die ik in Stockholm ook opving. Het belangrijkste punt vond ik wel dat er iets moet veranderen, dat je als school achter de feiten aanloopt als je maar blijft denken dat jij alleen de wijsheid in pacht hebt. Je kunt ook samen leren, door naar je leerlingen te luisteren, door materiaal te delen en elkaars materiaal te verbeteren. Leerlingen zijn vaak al veel verder dan de mensen voor de klas en dat is natuurlijk beangstigend. Maar als je niks doet, gaat een leerling op een gegeven moment wel op zoek naar een beter alternatief, bij een andere school of online. Ik denk niet dat scholen zullen verdwijnen, zoals Gatarski in de keynote aangaf, maar dat er een andere vorm van onderwijs zal komen lijkt me duidelijk. Je kunt niet anders dan mee veranderen met je doelgroep, anders raak je ze kwijt. Ik kreeg dan ook in Stockholm een beetje het gevoel dat iedereen in het onderwijs nog druk zoekende is naar antwoorden op heel veel vragen en dat de praktijk ons aan alle kanten aan het inhalen is."
Dat zet me dan wel aan het denken zo laat op de avond...
Bedankt Annet, dat ik je reactie mag publiceren!
Jammer dat dit weer als een doemscenario wordt gebracht. Ik ben het met een hoop uitspraken helemaal eens. Maar zeker niet met de conclusie die hier dan weer uit getrokken wordt.
BeantwoordenVerwijderenHet onderwijs moet niet veranderen. Het onderwijs is aan het veranderen. Op sommige plaatsen en in sommige sectoren gaat deze verandering sneller dan op andere plaatsen en sectoren. Maar de verandering is al begonnen.
Helaas is deze verandering een langzaam proces en niet altijd even duidelijk.
Het onderwijs is al massaal met ICT aan de slag werkstukken worden volgens mij nog nauwelijks geschreven en en de school bibliotheek verliest zijn positie als de informatiebron aan Wikipedia en Google.
Het sociale leven vind steeds vaker online plaats en ook scholen spelen hebben hier al mee te maken. Cypberpesten en mediawijsheid zijn onderwerpen die steeds vaker aan bod komen in de lessen.
De hierboven genoemde voorbeelden zijn voorbeelden die door het onderwijs zelf zijn ingevoerd en ingeburgerd. Dit omdat onderwijsprofessionals mogelijkheden zagen die benut moesten worden (internet, tekstverwerken en presentatiesoftware) en problemen tegen kwamen die opgelost moeten worden (cyberpesten). En hoewel hier zeker nog veel winst te behalen is (b.v. in de opvatting van het onderwijs ten aanzien van sommige nieuwe technologieën) en niet iedere school even ver is, blijft dit een verandering die al langere tijd loopt.
Helaas zijn deze veranderingen voor de buitenwereld (en overigens het onderwijs zelf) niet zichtbaar genoeg. Hiervoor gaan ze te geleidelijk. En de veranderingen die wel zichtbaar zijn, zijn vaak de minder doordachten radicale veranderingen die niet goed lopen. Persoonlijk zie ik dit vaak terug in de invoering van Elektronische leeromgevingen. Deze worden door het management ingevoerd en aan docenten opgedrongen die hier vervolgen niet of niet goed mee kunnen of willen werken, wat weer tot irritatie in het onderwijs leidt.
Toch zien wij graag de laatste veranderingen in school. Want de wereld veranderd en de school moet ook veranderen. En die verandering zien wij niet, maar willen we wel zien. Het begint een beetje op een vicieuze cirkel te lijken.
Ja de wereld veranderd. En ja het onderwijs zal zich bij deze verandering aan moeten sluiten. En ja dit gaat niet altijd even snel en verloopt niet altijd even succesvol. Maar hier moeten wij ons niet gek door laten maken.
Laten wij de punten die in Stockholm genoemd zijn op pakken, hier mee aan de slag gaan en hier het beste van weten te maken.
Dan kunnen we op klachten dat het onderwijs zo ver achterlopen in ieder geval duidelijk reageren:
“Ja op sommige punten kunnen wij het onderwijs nog verbeteren en hier zijn wij mee bezig. En als je vind dat het beter kan, dan kunnen wij altijd nieuwe collega’s gebruiken”
Maar dan moeten natuurlijk wel al onze collega’s hier aan mee gaan werken. Dus ook degene die nu nog niet zo ver met ICT zijn en er eigenlijk niets van moeten hebben. Ai dat gaat nog wel een generatie duren.
Hallo Willem,
BeantwoordenVerwijderenEen kleine rectificatie:
De opmerkingen op het Clusius weblog zijn van de andere Clusius ambassadeur: Marten van Harten
;-)