"Hé Willem,Is er wat aan de hand of zo? Zo'n vreemd bericht op je weblog! Ben je gehacked? Is het op je werk fout gelopen? Door je hoefjes gezakt? Iemand die je zit te dissen? Persoonlijke problemen? Onrustbarend bericht voor zo'n fanatieke weblogger.
Ik kan me niet voorstellen dat jij even niets weet te vertellen of een 'tijdelijk verlies aan inspiratie' (wikipedia) hebt. Wat voor ergs is er gebeurd? Of heb je echt even geen inspiratie?
Laat je even wat horen?"
En zo ontving ik de afgelopen dagen meer reacties op mijn vorige bericht, ook al had ik bewust de comments uitgezet. Wel, ik kan jullie grotendeels geruststellen:
Ik ben niet gehackt en niet door m'n hoefjes gezakt. Niemand zit me te dissen en ik heb geen persoonlijke problemen!
Eigenlijk is er ook niets ergs gebeurd en er is voldoende stof en inspiratie om te bloggen.
En toch wilde ik even wat gas terugnemen.
Ik ben geen bedrijfsblogger en probeer me als trendmatcher zo onafhankelijk mogelijk op te stellen. Echter, werk en privé lopen bij mij nogal in elkaar over. Ik zie mijn werk niet als iets dat zich tussen 9 en 5 afspeelt. Ook in mijn "eigen" tijd ben ik veel met (ICT en) onderwijs bezig, getuige dit weblog.
Zo valt er op dit moment heel veel te schrijven over de manier waarop je ICT en onderwijs binnen je instelling het beste kunt organiseren. Op de Surf onderwijsdagen hoorde ik hoe veel instellingen daar ook mee worstelen en natuurlijk word mij dan gevraagd hoe "wij" een en ander organiseren. Uiteraard heb ik daar m'n ideeën over, maar als je moet constateren dat die niet stroken met de dagelijkse realiteit waarin je zelf leeft wordt het heel lastig om een afgewogen antwoord te geven.
Hoe open en eerlijk durf en mag je zijn op je persoonlijke weblog?
Dat is een vraag waar ik voorlopig nog niet uit ben...
Hoi Willem,
BeantwoordenVerwijderenDe kracht zit 'm juist in de openheid en eerlijkheid en in jouw geval ook in de gedrevenheid met open visier.
Er is helemaal niets mis met een periode van bezinning, daar kom je doorgaans alleen maar sterker uit.
Maar wat er ook uitkomt: jij (onder-)zoekt en spreekt je uit en heel veel mensen zijn daar blij om. Dat het niet altijd strookt met alles is voor de lezers in ieder geval niet erg. Dat kun je denk ik niet vermijden.
Effe lekker uitwaaien!
Edwin
Op het moment schrijf ik minder op mijn weblog, vooral om wat gas terug te nemen en om te kijken wat ik wil en ga doen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben juist van weblog begonnen omdat mijn ict realiteit en die van de school niet met elkaar over een kwamen en ook niet door mijn toedoen over een zullen komen. Zo kan ik toch mijn ei kwijt.
Hoe persoonlijk mag je zijn? Dat is een moeilijke vraag. Want willen mensen dat lezen? Als je dat niks uitmaakt zullen lezers dan weggaan? Ik schrijf niet heel persoonlijk op mijn weblog, omdat ik weet dat er ouders zijn die mijn weblog lezen. Daarom moet ik wel wat oppassen.
ik kan me voorstellen dat het moeilijk is e.e.a van elkaar te scheiden. Maar als jij niet mer schrijft...wat moet ik dan op zondagmiddagen doen? ;-).
BeantwoordenVerwijderenJuist mensen als jij die af een toe een duwtje geven maken het uitdagend en interessanter om ROC overstijgend te werken. Ik hoop dat je jouw blog ook zo blijft houden. Je verbindt mensen
Beste Willem,
BeantwoordenVerwijderenEen mensen kan meerdere identiteiten en identiteiten hebben. Bijvoorbeeld adviseur op een ROC en Trendmatcher. De ontwikkelingen en mogelijkheden die jij signaleert rond ICT en onderwijs hoeven toch niet persé toegepast te worden binnen je eigen organisatie. Als Trendmatcher mag je best wat voor de muziek uitlopen.
Bovendien: het lot van een adviseur is dat zijn adviezen lang niet altijd worden opgevolgd.
Persoonlijk scheid ik twee van mijn 'identiteiten' (edublogger en beleidsmedewerker) behoorlijk sterk. Al gebruik ik mijn ideeën en opvattingen als Edublogger wel in mijn werk. Soms met succes, maar het komt ook voor dat een initiatief niet past in de 'zone van naaste ontwikkeling' van de organisatie. Dat hoort er bij.
Het is nog een beetje tussen de regels door proberen te achterhalen waar je werkelijke probleem zit. Bedoel je dat het bij ROC Drenthe ook niet allemaal perfect geregeld is of dat het beleid daar ook nog heel wat te wensen over laat?
BeantwoordenVerwijderenAls je het tegendeel zou beweren dan zou ik je niet geloven.
Werk en privé zijn niet te scheiden. En dat is maar goed ook. Ook mijn werkgever zoekt mensen die passie hebben voor waar ze mee bezig zijn en passie is niet iets wat je op je bureau gaat liggen als je naar huis gaat.
Maar, aan die openheid zit een keerzijde. Je zult je van tijd tot tijd moeten realiseren dat je ook niet over alles kunt bloggen. Die interne beleidsmaatregel, dat basale overleg, die vervelende collega. Daar zul je niet over kunnen bloggen.
Privé is dat net zo. Je zult wél bloggen over een ballonvaart en zelf af en toe over een begrafenis. Maar als je zou bloggen over een verschil van mening (lees: ruzie) met je echtgenoot ook al zou dat over een onderwerp zijn dat relevant is voor je weblog, dan lijkt me dat je grenzen aan het opzoeken bent.
Mij lijkt dat je best mag en kunt schrijven over het gebruik van Ning als ELO of een SMS Wall tijdens een presentatie als je eigen organisatie dat maar niets vind.
Dit is je persoonlijk weblog, jij persoonlijk moet voor je lezers geloofwaardig zijn en dat ben je, daarvoor breng je het "practice what you preach" meer dan genoeg in praktijk.
En zo nu en dan een overpeinzing of even pas op de plaats om te overzien waar je staat, waar je mee bezig bent en of je links of rechts wil hoort er ook bij. Daarom vind ik "Webloggen is jezelf leren kennen" een minstens zo terechte uitspraak als "Webloggen is jezelf laten kennen".
Hallo Willem,
BeantwoordenVerwijderenUit al die mailtjes die je ontving (toevallig was dat berichtje over die hoefjes en dat hacken van mij) blijkt in elk geval hoe enorm jouw blog wordt gewaardeerd. En ook uit de reacties die nu al (n.b. op zondagmiddag, enkele uren nadat jij je bericht hebt geplaatst) op dit bericht zijn gekomen. Het doet er dus toe wat jij doet met je blog. Je wordt gelezen, bijzonder gewaardeerd en er wordt ook veel gereageerd. Willem: blijf hier vooral mee doorgaan, laat je niet kisten of muilkorven.
Maar, mocht het echt een tijdje niet meer lukken voor jezelf, waai dan gerust uit en schrijf een tijdje niet. Ik heb je dat al eens eerder aangeraden. (http://www.karssenberg.nl/weblog/2007/02/de-aarde-is-plat.html). Je komt er ongetwijfeld frisser uit.
En je lezers: die vinden dan tijdelijk wel een andere bezigheid op zondagmiddag ;-p
Jij bent voor mij iemand die zijn kop boven het maaiveld uit durft te steken. Zo'n hoge boom die af en toe veel wind zal vangen. Een ontdekkingsreiziger.
BeantwoordenVerwijderenDat dat allemaal aardig risicovolle bezigheden zijn, moge duidelijk zijn.
Maar: "Zonder de durf de routine en structuur juist los te laten, zonder af en toe out-of-the-box te denken, zonder ontdekkingsreizen, zonder giant leaps kunnen we het (digitale) universum niet ontdekken".
Mooi dat jij één van de koplopers wilt zijn.
Maar ook prima als je nog eens de tijd neemt om naar de sterren te kijken om je te heroriënteren op het doel van de reis :-)
Kijk ... DAT vind ik nou zo gaaf van jouw blog Willem: Ik bedoel dat wat hier gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenDat maakt je blog uniek en ECHT.
Haast je niet, en wring je vooral niet in allerlei bochten omwille van het feit dat je zou moeten bloggen. Net als in een gesprek spelen dergelijke stiltes (jij noemt het een writers block) een belangrijke rol, ook op een blog.
En als je ziet wat je met zo'n post los maakt. ...
Gaaf toch!
Willem,
BeantwoordenVerwijderenAls het een echt dilemma zou zijn, zou je er alleen maar uit kunnen komen door voor een van beide 'mogelijkheden' te kiezen. Volgens mij wordt de soep niet zó heet gegeten.
Niettemin kan ik me de (morele) spagaat wel een beetje voorstellen. Het is misschien wel een situatie die iedere voortrekker, visionair of innovator in het onderwijs met een zekere regelmaat tegenkomt: je loopt te ver voor de tropen vooruit. Bloggen is dan juist belangrijk. Het houdt je scherp, je focus op de innovatie en je denken waar je het het liefst wilt hebben.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat hebben van originele gedachten, het ontdekken en onderzoeken van nieuwe technologie en trends op je persoonlijke weblog, strijdig zijn met de oprechtheid waarmee je je werk op het ROC uitoefent. Het kan immers een feitelijke constatering zijn dat jij vindt dat je werkgever niet zo innovatief is als jij ambieert. Dat beeld heb ik ook van mijn werkgever. Het is een dialoog die ik graag aan zou gaan en die je als onderwijsverniewer (of -verrijker) zelfs aan moet gaan, vind ik. Een werkgever die niet het potentieel van iemand zoals jij uitnut, kijkt niet veel verder dan jouw functie-omschrijving lang is.
Trendmatcher is volgens mij niet alleen een hobby, maar ook een manier om je professionele ontwikkeling inzichtelijk te maken. In dat opzicht kun je het niet tegenover jezelf maken om 'terughoudendheid' in acht te nemen of niet open en eerlijk te bloggen over wat je vindt.
Op mijn blog heb je me ooit een compliment gegeven over hoe ik de moeizame relatie tussen Apple en haar klanten karakteriseerde. In die zelfde post stond ook het filmpje met deze tekst. Ik blijf er door geïnspireerd worden. Misschien jij ook.
Here’s to the crazy ones.
The misfits.
The rebels.
The troublemakers.
The round pegs in the square holes.
The ones who see things differently.
They’re not fond of rules.
And they have no respect for the status quo.
You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them.
About the only thing you can’t do is ignore them.
Because they change things.
They push the human race forward.
And while some see them as the crazy ones,
We see genius.
Because the people who are crazy enough to think
they can change the world,
Are the ones who do.
Ik krijg meteen weer zin in dat filmpje van Apple :-)
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
Nou, vooruit dan Edwin ...
BeantwoordenVerwijderenhttp://blog.helikonrta.nl/?p=201