Het voordeel van het feit dat je zoon je fiets total loss rijdt is dat je dan zelf een nieuwe kunt kopen. Ik heb gekozen voor een Giant Expedition.
Je kunt je natuurlijk afvragen of ik die low-riders bij de voorwielen ooit zal gebruiken, maar ze zaten er nu eenmaal op. Vanmiddag een heerlijk ritje gemaakt en al rijdend zat ik me af te vragen of er niet een constructie is te bedenken voor op het stuur waar je een (video)camera op kunt bevestigen. Maar dan natuurlijk wel zo dat alle schokken keurig gedempd worden. Een mobiele stabilizer dus...
Dag Willem,
BeantwoordenVerwijderenMooie fiets! En geloof me: die low-riders zijn echt een uitkomst als je veel bagage of andere dingen wilt vervoeren. Ik heb al jaren een batavus-m pact (trecking) en gebruik mijn fiets als een werkezel. Je bent veel stabieler als je het gewicht goed verdeelt. Achter 20 kg, voor ongeveer 10 kg. Probeer maar eens uit: ga bij je eerstvolgende presentatieklus eens met de fiets en doe die koffer met al je gadgets achterin een paar stevige tassen (Vaulte, Ortlieb o.i.d.) Voorin doe je een regenpak :-D, boterhammetjes, setje extra kleding enzovoort.
En over die camera: kijk even hier: http://www.vakantiefietser.nl/producten/camerahouder/
Zulke dingen moet je zoeken op sites van wereldreizigers en vakantiefietsers. Want dat zijn allemaal erg praktische mensen. (en ja WIllem, ik zal het zelf wel zeggen: ik ben dan waarschijnlijk de uitzondering op de regel ;-)
Succes met je camera en je nieuwe bike!
Gr. Florina Blokland.
Dit vraagt natuurlijk om een reactie van mijn kant. Wat veel mensen niet zullen weten en zeker niet achter mij gezocht zullen hebben is dat ik ooit samen met een vriend een behoorlijk lange fietstocht gemaakt heb die begon in Nederland en eindigde in Jordanië en duurde van september 1978 tot mei 1979.
BeantwoordenVerwijderenDaarbij kwamen we door België, Frankrijk, Monaco, Italië, Joegoslavië, Griekenland, Cyprus, Israël, de Sinai woestijn, Turkije, Syrië en Jordanië.
Er bestonden nog geen randonneurs of hybride fietsen, dus we reden op een gepimpte Koga Miyata met 12 versnellingen en een racestuur met daarop een spiegel (voor achteropkomend verkeer) en een grote knijptoeter voor loslopende schapen. Het aantal lekke banden herinner ik me niet meer. Voor die tijd hadden we een prachtige uitrusting waaronder een lichtgewicht Erdman Schmidt tent en natuurlijk Karrimor tassen, zowel voor als achter. Low-riders bestonden toen nog niet dus hadden we een gewone voordrager met op de tassen ruimte voor slaapzak en slaapmat. Al fietsende kwam er steeds meer gewicht naar voren zodat uiteindelijk de verhouding voor/achter 60/40% was. Dit bleek in het fietsen en sturen in de bergen het prettigst.
De camerahouder van de vakantiefietser ken ik, maar ik zou er een willen die schokken dempt omdat ik bewust voor een niet verende voorvork heb gekozen. Dat rijdt heel comfortabel, maar komt het sturen niet ten goede (vind ik persoonlijk).
Juist vandaag moest ik heel erg terugdenken aan die tocht omdat we destijds dwars door Kosovo zijn gekomen. Veel macadamwegen, bijna geen asfalt en veel mensen die in hutten leefden waar aan alle kanten de rook uitkwam. Kinderen op blote voeten, heel primitief allemaal! De rit van Pec naar Pristina is er een die ik nooit zal vergeten...
Prachtige fiets Willem! Als ik het goed heb stond deze laatst in De Kampioen als Fiets van het jaar.
BeantwoordenVerwijderenVeel rijplezier.