Mensen, het is tijd!

Niet te geloven, wat een gretigheid!
Vandaag mocht ik weer een hands-on workshop verzorgen in Hengelo. Deze was aangekondigd als: werken met web2.0 mogelijkheden in het onderwijs, maar naarmate ik meer nadacht over de inhoud en rekening houdend met de ervaring die ik tijdens de eerste bijeenkomst had opgedaan besloot ik de deelnemers zoveel mogelijk verschillende gebruiksmogelijkheden van Google te laten zien. Niet om reclame te maken, maar om ze zo min mogelijk te confronteren met verschillende inlognamen en wachtwoorden. Die zijn tenslotte snel vergeten. Ik heb een programma samengesteld met naast een paar verplichte items veel verschillende dingen waaruit een keuze gemaakt kon worden.
Als eerste heb ik ze geleid naar drop.io/samendelen van waaruit ze naar het cursusmateriaal konden gaan. Vanaf dat moment mocht iedereen in eigen tempo werken.
Het bleek een prima formule waar iedereen mee uit de voeten kon. Opvallend was hoeveel deelnemers teruggrepen op het twee weken geleden aangemaakt weblog. Na een algemene presentatie ging men lekker aan het werk en om 16.30 uur moest ik een paar keer roepen dat het pauze was en het lokaal gesloten ging worden. Toen ik (naar ik dacht) als eerste terugging naar de ruimte zat er alweer iemand te werken en datzelfde herhaalde zich om 18.00 voor de lange pauze. Ook aan het eind van de sessie om 20.00 uur moest ik iedereen vragen om nu eens een keer af te sluiten want men ging rustig door! Wat een super gemotiveerde groep!
Bij de evaluatie werd het tijd voor een beetje bescheidenheid: één zeven (ik vond dat we te weinig tijd kregen), één tien (gewoon geweldig) veel achten en een paar negens. Met applaus nam de groep afscheid.
Voor alle duidelijkheid: dat vind ik geen pluim voor mezelf, maar voor de groep die met elkaar zo'n sfeer schiep waarbinnen er zo lekker gewerkt kon worden dat iedereen het jammer vond dat de tijd om was.
"Nu weet ik wat ik ga doen in de herfstvakantie!" en zo waren er meer uitspraken.
Kortom, een geweldige ervaring en een genot om op zo'n manier met leerkrachten te mogen werken (een groep waarvan ik altijd zeg dat het de ergste leerlingen zijn die je voor je kunt hebben).
Beste mensen, vanaf deze plaats wens ik jullie nog veel succes met jullie professionaliseringstraject. Tegen het ROC van Twente kan ik alleen maar zeggen: terecht dat jullie hierin investeren, ze zijn het allemaal stuk voor stuk dubbel en dwars waard!