Als ik zeg: spring, vraag jij: hoe hoog?

Een pittige stellingname van Fons van den Berg in een bericht op zijn weblog met als titel:
iPad mee naar school? Niet als het aan ict-beheer ligt

Daaruit het volgende fragment:

"Ik sta vrij star op het standpunt dat de harde kant van de ICT zich zo dienstbaar mogelijk moet maken aan het onderwijs. Als van de werkvloer de wens komt dat ict-beheer springt, moet de wedervraag van de (niet zelden gedetacheerde ict-jongens) zijn Hoe hoog? De praktijk is echter vaak zo dat specifieke verlangens met betrekking tot gebruik van bepaalde software, sites of diensten worden afgedaan met de mededeling Dat dat niet kan op het netwerk. Punt. Uit."

Natuurlijk roept dit bericht de nodige reacties op en ook ik heb mijn steentje bijgedragen:

Alvorens net zo hoog te gaan springen als jij wilt is het de taak van de dienst ICT om jou erop te wijzen wat die sprong je zal kosten, of je daar het budget voor hebt en welke gevolgen die sprong heeft voor de rest van de organisatie.
“U vraagt en wij draaien” is een mooi principe, maar dan moet het wel duidelijk zijn uit welk potje dat gaat. Stel dat iedere unit van een ROC een andere ELO wil? Spring jij dan met iedereen mee, of is er ook nog zoiets als een organisatie overstijgend belang?

In een andere reactie (ha collega!) belicht Remco terecht het belang van security.

Fons uit duidelijk een frustratie, opgelopen in een ver verleden op een niet nader te noemen ROC en ik kan me er van alles bij voorstellen.... maar toch?

Hoe ver moet dienstverlening gaan van een dienst ICT. Moet deze inderdaad zonder morren alle wensen vanuit het onderwijs inwilligen of heeft de dienst wel degelijk een eigen verantwoordelijkheid?
Natuurlijk roep ook ik al jaren: alle poorten open!
Maar ik realiseer me aan de andere kant dat een en ander niet zo simpel ligt.
Hoe denken jullie hier over?
Reageren kan hier en/of bij Fons!

Overigens spring ik tegenwoordig een stuk minder hoog dan vroeger...