Het laatste debat

Je moet toch wel een beetje gek zijn om 's avonds in je eigen tijd heen en weer te rijden naar Zwolle voor een onderwijsdebat bedacht ik me gisterenavond op de terugweg naar huis. Ik kwam daar dan ook geen collega's of bekenden tegen. Een kleine honderd mensen waarvan de gemiddelde leeftijd, afgezien van het handjevol studenten, naar mijn schatting toch ver boven de 45 jaar was.
Ik kwam zelf niet zozeer voor het thema "Welke eisen stellen wij aan docenten?" maar uit nieuwsgierigheid naar hoe zo'n debat nu verloopt en wie daar op afkomen.
En ik wilde graag de inleiding van Ferry Haan horen die mij geboeid had met zijn verhaal in de Volkskrant van afgelopen zaterdag: Leraar, boei of ga ten onder.
Het was opnieuw een mooi verhaal met leuke anecdotes uit de onderwijspraktijk van Ferry die nu twee jaar voor de klas staat na eerder andere dingen gedaan te hebben en zich nog steeds kan verwonderen over de zaken die hij nu tegenkomt.
Daarna werden de vier panelleden voorgesteld die drie minuten iets mochten zeggen over hun drive waar ze natuurlijk allemaal ruim zes minuten van maakten, dus was het zo maar 21:00 uur voordat de zaal zich echt begon te roeren, de microfoon nam en de vraag stelde wanneer het debat nu eens zou beginnen?
Het leek tot dan ook een heel saaie en traditionele sessie te worden met panelleden die het vooral met elkaar eens waren en elkaar aanvulden in de kwaliteiten die een leerkracht allemaal in huis hoort te hebben.
Natuurlijk moet een leerkracht verstand van zijn vak hebben, bekwaam en authentiek zijn, aandacht hebben voor z'n leerlingen, liefst leuk en gedreven en ga zo maar door.
De vraag die op een gegeven moment dan ook uit de zaal kwam was: "welke eisen kún je nog stellen aan leerkrachten? Ik neem iedereen aan die solliciteert want anders heb ik helemaal niemand!"
Helaas heeft daar niemand een antwoord op.
Natuurlijk kwam er ook de haast onvermijdelijke ex-docent aan het woord die dit het ideale podium vond om zijn eigen frustraties van de afgelopen 30 jaar nog een keer met de rest te delen, maar dat soort zaken voegt voor mij bitter weinig toe.
Er werd niet ingegaan op alle reacties die via internet op het thema waren binnengekomen en zo was het dan opeens weer 21:45 uur en volgens de gespreksleider dus de hoogste tijd om ermee te stoppen en naar de borrel te gaan.
Ik ben maar in m'n auto gestapt en naar huis gereden, me afvragend wat een panel van wijzen nu met al deze informatie die in zes sessies door het hele land vergaard is gaat doen....