De column van Frans

Op weg naar de bijeenkomst over tablets bij Kennisnet zag ik een twitterbericht voorbijkomen van Frans Schouwenburg, sectormanager PO en VO bij Kennisnet:

"Maandag de eerste tabletmiddag #kennisnet. Ik mag openen en heb een heuse column geschreven die ik ga voorlezen."

Eigenlijk uit de gein reageerde ik met:
"Ik heb wel een autocue programma. Als je mij de tekst stuurt kun je voorlezen vanaf m'n iPad!"

Bij aankomst vroeg Frans naar het programma en zei dat hij het leuk vond om dat uit te proberen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg de tekst, zette die in i-Prompt Pro en ging daarmee op de eerste rij zitten. Na twee regels haakte Frans al af en greep terug naar de tekst op papier. Dat kon ik me helemaal voorstellen want zelf zou ik ook gek worden van zo'n dwingend scrollende tekst.

Maar nu had ik wel de beschikking over zijn column! "Die komt op mijn weblog" zei ik, opnieuw als geintje. Maar Frans vond het goed, dus bij deze de column van Frans die hij uitsprak bij de aftrap van de tabletbijeenkomst bij Kennisnet. Inhoudelijk verslag volgt zodra ik weer tijd heb...

Frans Schouwenburg

Dit weekend had ik mijn eerste teleurstelling te verwerken met de iPad. Het ding staat hoog op mijn lijstje „meenemen naar Kreta” en in de warme dagen die we hadden kreeg ik, lezend in de tuin een melding: apparaat moet afkoelen voordat u verder kunt werken.

Stomverbaasd heb ik nu toch maar wat papieren boeken klaargelegd voor de vakantie.

Maar verder heb ik vooral ervaringen waardoor ik denk: dit is een apparaat dat levens gaat veranderen!

Uit beleefdheid en deels uit ijdele hoop, betrekken we in al onze verhalen bij Kennisnet nog alle andere merken van tablets die zullen komen en gaan, maar de iPad staat op zo’n eenzame hoogte dat we er niet omheen kunnen.

Nooit meegemaakt, dat mijn schoonmoeder van 88 gisteren de hele middag vredig op de bank haar Dagboeken van Anne Wil uit de Libelle tot 1991 kon teruglezen. Gek werd ze ervan.

En van het idee dat er meer boeken in dit apparaatje zitten dan in onze, boekenkast.

IK kon niet geloven dat mijn schoonmoeder zó in de iPad opging, dat ik mijn hele, papieren zaterdagkrant heb kunnen lezen, zonder te hoeven praten!

Al maanden laat ik overal waar ik spreek het filmpje van opa Strubbe zien. De man die dankzij de „iPet”, waarover hij las in de Telegraaf, dagelijks een tochtje minder met zijn traplift naar boven, naar zijn Dos-computer hoeft te maken.

Maken we het nu werkelijk mee dat de generatie die van oudsher gedoemd is achter de geraniums te kruipen, verzucht: „hoe makkelijk of het is, dat je op schoot of op tafel bijna de wereld op kan roepen”?

Herkent u ook de overrompelende sensatie van de eerste weken met dit ding? Het joviale gemak waarmee je apps downloadt en afrekent door op het groene knopje te drukken?

De dagelijkse afrekeningen van de iTunesstore.....Somebody is getting bloody rich here!

Ik moet voorzichtig zijn: Ik zit hier bij Kennisnet in de luxe situatie dat ik omringd ben door kenners en early adapters. Daar moet je spaarzaam gebruik van maken, want anders word je gek. Maar soms hou ik het niet. Dan moet ik even naar Olaf of Rick en dan krijg ik bijvoorbeeld een app als Flipboard voorgeschoteld. Dit is publiceren van de toekomst.

Waar het om zal gaan, met al deze toepassingen, is welke de blijvertjes zullen zijn en welke The One Night Apps. Met mijn eerste iPhone kocht ik ook de debiele appjes van het scheerapparaat en het glas bier, die door mijn verstandige dochters al snel met de bestempeling „Vaderhumor” werden afgeserveerd. Maar erg blij ben ik na twee jaar nog steeds met de vogelapp Tjilp!

Ik ontdekte in het veld dat je er niet alleen vogelgeluiden mee kunt herkennen, maar dat je vogels met hun eigen geluid kan lokken! Absoluut not done, las ik later in de vogelbladen, om vogels met geluid te lokken. Maar ik was vogelfotograaf, geen vogelaar. Een groot verschil!

Toch ken ik ook al schaamte met het apparaat. Vorige week nog, toen ik met het een superieur gebaar een filmpje opgenomen in de klas van Linda Humme, naar een collega stuurde: kijk maar eens hoe snel ik jou bedien met mijn wonderapparaat (ja ik heb de iPad 2!) Misplaatste superioriteit, want mijn collega ontving het filmpje ondersteboven. Het eeuwig kantelende scherm van de iPad verraadt dat niet. De exportfunctie wel. Verkeerd gebruik van mij? Is mogelijk...

De schaamte bij sommige vergaderingen: er zijn al zoveel mensen die hun aantekeningen maken op de iPad, dat ik wel eens denk: het enige dat ontbreekt is dat we allemaal hetzelfde jasje aan hebben en met het Rode Boekje van de Leider wapperen. Kijkt u maar eens even om u heen nu...

Kijk ons hier eens bij elkaar staan...een paar mailings en de zaal stroom vol met bijna hitsige mensen inclusief wachtlijst, allemaal met torenhoge verwachtingen van de educatieve waarde van de Tablet.

Een revolutie is gaande: Een twaalfjarige die een roosterapp maakte voor zijn school, een klassiek gymnasium dat een iPad-klas heeft draaien: het moet niet gekker worden!

Dames en heren: laten we onszelf vanmiddag even dwingen rustig te worden. Laten we al die toepassingen en hun makers eens aanzien en aanhoren. Laten we met onze hand over onze kin wrijven, de zaak van alle kanten bekijken, wikken en wegen. Laten we elkaar een plotselinge venijnige vraag stellen. Laten we af en toe fronzen en soms, als het niet anders kan, even waardig applaudisseren. Laten we discussiëren tot we dorst krijgen. En laten we dan wat weloverwogen conclusies trekken. Het onderwijs wacht gespannen op de uitkomsten van deze middag. Ik wens u veel plezier en wijsheid!