Afscheid van Wim

Ik voel me vereerd en bevoorrecht dat ik vandaag het woord mocht voeren bij het afscheid van een goede vriend. Hij vroeg me een brief voor te lezen en dat heb ik gedaan na deze inleidende woorden:

Vandaag nemen we afscheid van Wim.

“Ik heb een mooi leven gehad” zegt hij.
En wij zijn daar allemaal op onze eigen manier deelachtig aan geweest.
Met grote zaken, zoals een huwelijk, een huis kopen, kinderen krijgen, kleinkinderen...
Maar ook met kleine dingen: een goed gesprek, een gezellige borrel, een mooie vakantie!
Wat blijft zijn onze herinneringen aan Wim die we mogen koesteren en kunnen delen met elkaar, zodat hij in ons blijft voortleven.

Afgelopen maart mocht ik met Wim mee een paar dagen naar de sneeuw. Dat wilde hij nog zo graag. Het ging best goed: Hendrik-Jan kon hem maar nét bijhouden. ‘s Avonds terug in het hotel bestelden we een klein pilsje, maar Wim liep plotseling weg. Hendrik-Jan en ik keken elkaar aan: Zou het wel goed gaan met Wim? Even later kwam hij met een glimlach om de mond terug, gelijk daarna gevolgd door een ober met een plankje Obstlers. “Kom op jongens, dat hoort erbij!”
Dat was Wim, zorgen voor sfeer en gezelligheid.

Het is nog maar een paar weken geleden dat Wim lekker bij ons buiten zat en genoot van het weer. “Wat wonen jullie hier toch mooi”, zei Wim. “Dat klopt, maar er moet nog wel heel wat gebeuren!” zei ik. “Ach man, je moet gewoon wat vrienden charteren en een paar weekeinden plannen”. Ik zag dat hij zich moest verbijten om niet te zeggen: “Ik wil je wel helpen”, want hij wist dat dat niet meer ging. Ook dat was Wim, altijd klaar staan voor een ander om te helpen klussen.

Hij voelde wel dat het minder werd, maar wilde nog zoveel genieten van het mooie leven. Toch was hij er wel nuchter over. Zo zei hij opeens: “Die scheermesjes verkopen ze in veel te grote verpakkingen. Dat ga ik niet meer opmaken. Maar ik hoop wel dat ik mijn pensioen haal.”

Bij Wim wist je waar je aan toe was en wat je aan hem had. Hij had duidelijke en vaak prachtige meningen, zoals over het opvoeden van de jongens: “Je moet gewoon iedere drie maanden even de teugels aantrekken. Dan kan je ze daarna weer een tijdje laten vieren.”

Zo zullen we allemaal onze verhalen hebben over Wim. Deel ze met elkaar en geniet ervan!

Wim heeft mij gevraagd bij dit afscheid een brief voor te lezen die hij een tijdje geleden heeft geschreven. Dat ga ik nu doen...