Zo kan het dus ook!

Juist omdat ik het zelf in het verleden zo anders heb meegemaakt vind ik het geweldig wat ik de laatste tijd tegenkom aan lef, openheid en transparantie bij sommige bestuurders van onderwijsinstellingen. Daarmee laten zij niet alleen hun eigen werknemers zien hoe het kan, maar veel mensen daarbuiten net zo goed! Het stimuleert, het maakt je enthousiast en het maakt dat je je medeverantwoordelijk voelt voor de grote uitdaging waar we met elkaar voor staan in het onderwijs van nu en straks.
Zo, dat wilde ik even kwijt!

Waar ik op doel?
Lees even de laatste blogs van Rob Franken, of kijk eens bij Jeroen Knigge. Maar er zijn meer bestuurders die bloggen, zoals Frank van Hout. Anderen komen niet aan bloggen toe, maar tonen transparantie via Twitter, zoals Marcel Wintels en Rob Schuur. En zo zijn er vast wel meer!

Zij die zich in hun bastions verschansen en het liefst communiceren via een pijnlijk mailtje op de vrijdagmiddag -zodat je het weekend hebt om je lekker machteloos te voelen- wil ik toch nog eens oproepen naar een andere manier van leiding geven te kijken. Het is goed voor de mensen in je organisatie, voor je deelnemers, voor de ouders, voor het bedrijfsleven waar je zaken mee doet en je wordt er zelf ook niet slechter van.

Door te laten zien waar je mee bezig bent en hoe je je daarbij voelt zorg je ervoor dat je door iedereen veel beter begrepen wordt dan wanneer je volstaat met de houding: "Dat hoef ik jou niet uit te leggen..."

Betekent dit dat de mensen die ik hierboven noem niks fout zullen doen? Dat hoor je mij niet zeggen en daar kan ik ook nauwelijks over oordelen. Toch lees ik liever hun verhalen dan de goedkope lijstjes van hoeveel ze wel/niet verdienen en de opmerkingen daarover.

Zo, dat ben ik kwijt:-)