Afgelopen weekend was ik met mijn zoon in de hoofdstad van Estland, Tallinn.
In de etalage van een antiquariaat zegen we iets dat leek op een tijdschrift uit mei 1944. "Dat moet iets propaganda-achtigs zijn", zei mijn zoon. Ik besloot het te kopen, want het kostte maar € 5,00.
Terug in ons appartement bleek het blad allerlei artikelen te bevatten, opgeleukt met tekeningen en foto's. Maar we begrepen geen woord natuurlijk van het Ests!
Dus gingen we aan de slag met Google Translate. Van een paar artikelen scanden we kolom voor kolom en zo kregen we een prima beeld van de inhoud.
Het bleek een soort blaadje voor jonge padvinders te zijn met inderdaad veel propaganda, maar ook een werkbeschrijving voor het maken van een rugzak.
Zonder Google Translate zouden we hier niets mee gekund hebben, maar met deze tool erbij werd het een ware ontdekkingstocht!
De volgende ochtend liep mijn zoon gewapend met zijn smartphone door de buurtsuper etiketten te scannen met behulp van Google Translate. Als vegetariër wil hij graag weten wat hij eet natuurlijk. De producten in die winkel hadden keurig beschrijvingen in wel drie talen: Ests, Lets en Litouwers. Nu konden wij ook lezen welke ingrediënten er inzaten!
Zo zijn we dankzij Google Translate heel wat wijzer geworden van alle teksten bij monumenten, op gebouwen en in musea...
Iedereen die blijft beweren dat dergelijke tools je dommer maken zal ik geduldig wijzen op dit verhaal, maar dan wel met iets van medelijden in mijn stem.
Mooi voorbeeld. Natuurlijk is 'n gesprek tussen mensen die elkaars (tussen)taal (willen) verstaan mooie communicatie. Maar hier helpt Google Vertalen je toch maar mooi de geschiedenis en cultuur van 't land dat je bezoekt op redelijk niveau te begrijpen (ook dat begint met willen, dat laat je hier ook zien). En in de vreemdetalenles (ja, da's één woord): die rare vertalingen vol fouten zijn toch 'n mooi startpunt voor 'n persoonlijke tekst?
BeantwoordenVerwijderen