Wie haalt vandaag de kolen?

Zo'n 60 jaar geleden waren veel schoollokalen nog uitgerust met een kolenkachel. Iedere dag opnieuw moest een leraar nadenken over: zal ik vandaag de kachel nu wel of niet aandoen? Zo ja, wie is er aan de beurt om kolen te halen? Daarmee nam de rol van energie een belangrijke plaats in in het onderwijs. Energie was natuurlijk geen doel, maar een middel. Het ging tenslotte ook toen natuurlijk om de rol van de leraar! Gelukkig besloten veel scholen om over te stappen op een andere manier van verwarmen. Er kwamen oliekachels, later gevolgd door gaskachels. Sommige schoolbesturen hadden een vooruitziende blik en kozen gelijk voor centrale verwarming. Werd het daar duurder van? Wellicht, maar het nam de leraar veel werk uit handen. Deze kon zich nu weer richten op zijn kerntaak: het geven van goed onderwijs. Aan de andere kant, stoken moet je toch!

Natuurlijk waren er in het begin leraren die tegen waren. Zij vonden het wel makkelijk om af en toe een leerling naar het stookhok te kunnen sturen. "Wat een overdreven aandacht voor energie en wat is nu de meerwaarde van centrale verwarming. Laten we niet over energie praten, maar over goed onderwijs!" In het begin werd er zelfs serieus naar hen geluisterd, later gevolgd door medelijden. Uiteindelijk was die andere vorm van energie zo'n vanzelfsprekendheid dat het gelukkig geen item meer was en ook die leraren hun tijd beter konden gaan besteden.

Gisteren in de uitzending van de Avond van het onderwijs liet Jelmer Evers zien wat er gebeurt als ICT gezien wordt als een vanzelfsprekendheid en we het daar niet meer over hoeven te hebben. Wat sommigen opviel is dat hij veel tijd besteedde aan individuele leerlingen. Hoe is het toch mogelijk in een klas met 30 van die pubers vroegen zij zich af. Nou weet je, het scheelt echt een stuk als je ze niet meer naar het kolenhok hoeft te sturen!